Balfour Castle

Jedyną pozostałością z pewnością potężnego niegdyś zamku Balfour jest jego narożna okrągła wieża. Wydaje się, że ulokowana była ona na południowo – zachodnim rogu masywnego, kurtynowego muru.
Wieża mieści aż 6 pięter, z czego jedynie pomieszczenie parterowe posiada kamienne sklepienie. Oryginalne wejście do niej prowadziło z poziomu dziedzińca od północnej strony. Kolejne, widoczne od południowej strony zostało przebite w XIX wieku. Dostęp do wyższych pięter był możliwy dzięki wąskim spiralnym schodom. Ciekawy pulpitowy dach, chociaż zdecydowanie nie jest oryginalny, to już pod koniec XIX wieku, podczas wizytacji obiektu przez szkockich architektów Davida MacGibbon’a (ur. 1831 – zm. 1902) i Thomasa Ross’a (1839 – 1930) został określony jako „stary”. Dokładana data jego budowy nie jest jednak znana. Wysokość zachowanej wieży mierzy natomiast od 15 do 18 metrów. W jej ścianach wciąż można ponadto zauważyć liczne otwory strzelnicze i wąskie okienka.
Niewielkie fragmenty kurtynowego muru przylegają do wieży od stron: północnej i północno – wschodniej. Odcinek północno – wschodni sięga jej samego szczytu i oryginalnie posiadał, aż 2.5 metrów szerokości.
Niestety z uwagi na nikłe zachowane fragmenty i brak jakichkolwiek planów tego zamku obecnie nie można ustalić faktycznego jego oryginalnego rozmiaru, ani wyglądu.
Przylegający do wieży od strony północnej dwupiętrowy budynek został wybudowany około roku 1845. W tym samym czasie ostatecznie rozebrane dwa zrujnowane skrzydła starego zamku oraz pozostałości narożnej, północno – wschodniej wieży. Pozyskany w ten sposób materiał budowlany został następnie wykorzystany do rozbudowy pobliskiej farmy (istniejącej od roku około 1838).
 

Historia Balfour Castle

 
 
Posiadłość Balfour stanowiła część ziem należących do opactwa Arbroath przynajmniej od roku 1253. Z czasem przeszła ona jednak na własność rodu Ogilvies.
Zamek powstał najprawdopodobniej na początku XVI wieku. Wśród jego potencjalnych budowniczych wymienia się między innymi arcybiskupa St Andrews, kardynała Davida Beaton’a (ok. 1494 – 1546). Potężna twierdza miała następnie stać się domem jego kochanki Marion Ogilvy (ok. 1495 – 1575) oraz ich licznego potomstwa. W roku 1543, na trzy lata przed swoją tragiczną śmiercią (więcej informacji na ten temat można znaleźć w opisie zamku St Andrews) Beaton kupił jednak zamek Melgund, który też od tego czasu przejął funkcję głównej siedziby lady Marion.
Nie jest także wykluczone, że zamek Balfour został wybudowany jednak przez jej brata sir Waltera Ogilvy of Balfour lub nawet jego syna – sir James’a Ogilvy.
W późniejszych latach posiadłość przeszła w ręce rodu Fotheringhams. Kolejnymi jej właścicielami została rodzina Farquharson.
Balfour pozostawał już w znacznej ruinie na początku XIX wieku.
W roku 1998 okolice zamku zostały przebadane wykrywaczem metalu. Jedynym ciekawym, choć faktycznie bezwartościowym znaleziskiem, był datowany na XVI wiek miedziany uchwyt.