Auldearn Castle

Jedyną pozostałością po królewskim, XII-wiecznym zamku Auldearn jest obecnie dość mocno zarośnięty kopiec. Średnica jego podstawy wynosi około 59 metrów. Wymiary szczytu kopca mierzą 32 metry w linii wschód – zachód, na 27 metrów w kierunku północ – południe. Z kolei jego wysokość to około 8 metrów.
Na jego obrzeżach wciąż można ponadto dostrzec pozostałości dawnego nasypu. Ten, najprawdopodobniej stanowił podstawę masywnej palisady. Widoczne w nim regularne wgłębienia pochodzą jednak z roku 1645, kiedy to z polecenia sir Jamesa Grahama, 1-ego markiza Montrose (ur. 1612 – zm. 1650) na kopcu ustawiono kilka dział. Miały one za zadanie ochronę jego wojsk podczas stoczonej w pobliżu bitwy (dnia 9 maja).
Oryginalnie kopiec otaczała też z pewnością bardzo głęboka i szeroka fosa. Kolejną częścią zamku był podobnie ulokowany na kopcu dziedziniec. Niestety te elementy nie zachowały się do czasów współczesnych.
W XVII wieku na szczycie kopca został za to wybudowany ciekawy, okrągły w planie gołębnik. Jego średnica wynosi 5.7 metrów.
 

Historia Auldearn Castle

Zamek Auldearn został wybudowany przez króla Williama I Lwa (William I Lion, ur. 1142/1143 – zm. 1214). Od lat 80-tych XII wieku pełnił on także centrum królewskiego miasta Auldearn. Wkrótce po roku 1180 w zamku został między innymi podpisany drugi statut miasta Inverness. Niedługo później, konstabl Auldearn – Gillecolm of Maddertie wypowiedział posłuszeństwo królowi Williamowi i przeszedł na stronę uzurpatora do tronu Szkocji – Donalda MacWilliama (Domnall mac Uilleam, zm. 1187). Nie jest wykluczone, że Auldearn został wówczas częściowo zniszczony. Bunt MacWilliama ostatecznie zakończył się klęską, a on sam zginął podczas bitwy pod Mamgarvia Moor (Moor of Mam Garvia) dnia 31 lipca 1187 roku.
W roku 1308 Auldearn stało się sceną kolejnego ciekawego wydarzenia, kiedy to dotychczas negujący prawa Roberta I Bruce (1274 – 1329) do tronu Szkocji – William II, hrabia Ross (Uilleam II of Ross, zm. 1323) złożył mu przysięgę wierności. W odpowiedzi monarcha zwrócił Williamowi zniesioną wcześniej godność hrabiego Ross. Oficjalny akt przebaczenia win miał jednak miejsce w mieście Dingwall. William do końca życia pozostał lojalny względem Bruce’a. W roku 1314 (23 – 24 czerwca) walczył u jego boku w bitwie pod Bannockburn, a w roku 1320 został też jednym z sygnatariuszy słynnej Deklaracji z Arbroath.
W roku 1511 król James IV (1473 – 1513) posiadłość Auldearn przekazał na własność rodu Dunbar of Cumnock.
W maju 1645 roku na południe od zamku rozegrała się bitwa pomiędzy armią rojalistów dowodzoną przez sir Jamesa Grahama, 1-ego markiza Montrose, a oddziałami Kowenanterów (szkockich prezbiterian) pozostających pod dowództwem generała sir Johna Hurry (Urry, zm. 1650). Potyczka, pomimo znacznej przewagi wojsk Hurry’ego (około 4 tysięcy do 1.5 tysiąca) zakończyła się zdecydowanym zwycięstwem wojsk królewskich.
Kopiec wraz z wspomnianym gołębnikiem zostały objęte patronatem National Trust for Scotland w roku 1947.

Obiekt można zwiedzać (bezpłatnie) o każdej rozsądnej porze.