Inverallochy Castle

Inverallochy Castle został najprawdopodobniej wybudowany na początku XVI wieku.
Ten ulokowany na dość niezwykłym, trapezoidalnym planie zamek mieścił trzy skrzydła gospodarczo – mieszkalne, zamknięte od strony południowo – wschodniej masywnym, kurtynowym murem.
W centrum jego południowo – zachodniej ściany została ulokowana główna, łukowata brama. Jej integralną część stanowił ponadto mierzący 3.9 długości i 1.5 szerokości sklepiony pasaż. Po jego obydwu stronach znajdowały się dwa raczej małe pomieszczenia. Całkowicie obecnie zasypane pomieszczenie północno – wschodnie służyło zapewne jako stróżówka. Nie jest jednak wykluczone, że i przeciwległe do niego pomieszczenie mogło pełnić podobną rolę. W jego północno – zachodniej ścianie zostało osadzone niewielkie okienko. Powyżej pasażu oraz pomieszczenia południowo – zachodniego ulokowane były dwie komnaty mieszkalne. Jedna z nich, położona bezpośrednio ponad pasażem mogła być wykorzystywana przez dbającego o bezpieczeństwo zamku – konstabla. Wyposażona jest ona w tylko jedno, skierowane w stronę północno – zachodnią okienko. W północno – zachodniej ścianie drugiego z pomieszczeń oprócz dwóch takich okien, dodatkowo została osadzona okrągła ambrazura pistoletowa.
W północnym narożniku zamku znajduje się jego najbardziej imponująca budowla, a mianowicie czteropiętrowa wieża. W jej parterowej części mieściła się kuchnia. To oryginalnie przykryte kolebkowym sklepieniem pomieszczenie posiadało wymiary 6.4 na 4.7 metrów. Główne palenisko zostało osadzone w ścianie północno – wschodniej (bliżej jednak narożnika północnego). Na prawo od niego, w kierunku południowo – wschodnim ulokowane było jedno z dwóch okien tego pomieszczenia. Kolejne skierowane było w stronę północno – zachodnią. Z kolei w narożniku wschodnim mieścił się niewielki zakamarek wraz z otworem ściekowym.
Dostęp do położonego powyżej kuchni – hallu był możliwy dzięki spiralnym schodom osadzonym w południowym narożniku wieży. Hall – z pewnością najbardziej reprezentacyjna komnata wieży wyposażona była w trzy okna. Dwa z nich skierowane są w stronę północno – zachodnią. Ostatnie z nich, stanowiło jednocześnie element wąskiej, ulokowanej we wschodnim narożniku garderoby. Jedyny i raczej niewielki kominek hallu został osadzony w centralnej części ściany północno – wschodniej.
W południowo – wschodniej ścianie hallu oryginalnie znajdowało się przejście do już kompletnie zniszczonego skrzydła północno – wschodniego. Z kolei w grubości ściany południowo – zachodniej mieścił się wąski pasaż prowadzący do kolejnych spiralnych schodów. Te z kolei, osadzone w narożniku zachodnim dawały dostęp do górnych poziomów tego budynku.
Powyżej hallu oryginalnie mieściły się prywatne komnaty lorda i jego najbliższej rodziny. Dodatkowe pomieszczenia mieszkalne mogły się także znajdować na poddaszu. Niestety piętra te nie zachowały się do czasów współczesnych.
Na parterze wspomnianego wyżej skrzydła północno – wschodniego znajdowały się najprawdopodobniej dwa lub trzy pomieszczenia gospodarcze. Ponad nimi ulokowane były także dwie, typowo mieszkalne komnaty. Jeszcze pod koniec XIX wieku, we fragmentarycznie zachowanej ścianie północno – wschodniej można było dostrzec pozostałości kominków i niewielkich okien. Kolejne pomieszczenia gospodarczo – mieszkalne ulokowane były także w trzecim ze skrzydeł zamku, czyli południowo – zachodnim. W jego parterowej części mieściły się dwa pomieszczenia gospodarcze. Większe z nich, położone od strony północno – zachodniej przykryte było kolebkowym sklepieniem. Jego wnętrze oświetlały też dwa okna. Skierowane są one w strony północno – zachodnią i południowo – zachodnią. Dostęp do tego pomieszczenia był natomiast możliwy z poziomu dziedzińca, przez wąskie wejście osadzone w ścianie północno – wschodniej. Mniejsze pomieszczenie południowo – wschodnie posiadało tylko jedno okienko. Skierowane jest ono także w stronę południowo – wschodnią. Wejście do niego, podobnie jak miało to miejsce w przypadku pomieszczenia północno – zachodniego prowadziło z poziomu dziedzińca, od strony północno – wschodniej. Powyżej tych dwóch pomieszczeń ulokowane były następne komnaty mieszkalne. Niestety z uwagi na poważny stopień zniszczenia obecnie nie ma żadnych możliwości ustalenia ich oryginalnego wyglądu.
W obrębie dziedzińca, w pobliżu muru południowo – wschodniego oryginalnie znajdował się zamkowa studnia. W tym samym murze, bliżej skrzydła południowo – zachodniego mieściła się także poterna.

 
Historia Inverallochy Castle

 
 
Inverallochy Castle powstał najprawdopodobniej w miejscu znacznie starszej, XIII-wiecznej warowni. Noszący tą samą nazwę zamek stanowił własność możnego rodu Comyn i wchodził w skład łańcucha umocnień potocznie zwanego „9-cioma zamkami z Knuckle”. Pozostałymi były: Dundarg Castle, Pitsligo Castle, Pitullie Castle, Kinnaird Castle, Wine Tower, Cairnbulg Castle, Lonmay Castle i Rattray Castle.
Ulokowany na względnie płaskim, lecz pierwotnie też bardzo grząskim terenie nowy zamek Inverallochy został wybudowany najprawdopodobniej przez sir Williama Comyna (Cumynga) of Inverallochy. Prawa do tej posiadłości, na podstawie statutu wydanego przez urząd Wielkiej Pieczęci Szkocji, sir William wraz ze swoją żoną Margaret Hay otrzymali dnia 18 stycznia 1503/1504 roku. Najprawdopodobniej w tym właśnie czasie został też wybudowany nowy zamek Inverallochy. Sir William w roku 1507 został pasowany na rycerza. W latach 1514 i 1516 pełnił on ponadto zaszczytną funkcję Lord Lyon King of Arms (był to najniższy stopniem urząd wśród tzw. Wielkich Oficerów Stanu. Domeną Lorda Lyon King of Arms były sprawy heraldyczne).
Pod koniec XVI wieku Inverallochy przeszedł na własność rodu Fraser, najprawdopodobniej sir Simona Frasera, 6-ego Lorda Lovat (ur. ok. 1569 – zm. 1633). Jego syn, urodzony około roku 1598 – Simon Fraser (zm. 1620) nosił już przydomek „of Inverallochy”. Charles Fraser, 6-ty of Inverallochy w roku 1723 został także mianowany Lordem Fraserem of Muchall. Jego najstarszy syn – Charles walczył pod stronie Jakobitów podczas tzw. II-ego powstania (1745 – 1746). Zginął dnia 16 kwietnia 1746 podczas bitwy pod Culloden, ostatecznie przekreślającej szanse dynastii Stuartów na odzyskanie brytyjskiego tronu. Ostatnim lairdem Inverallochy był pułkownik Frederick Mackenzie – Fraser (1831 –  1897), 11-ty of Inverallochy. Po jego bezpotomnej śmierci w roku 1897 zamek został ostatecznie opuszczony.