Darnick Tower

Darnick Tower jest niewielką, za to doskonale zachowaną wieżą mieszkalno – obronną. Ulokowana została ona na dość nietypowym planie litery „T”.
Jej główny, prostokątny w rzucie budynek posiada wymiary 9.1 na 6.7 metrów. Do jego południowej ściany przylega ponadto wieża schodowa o wymiarach 3 na 2.1 metrów. W niej, na poziomie parteru od strony wschodniej umieszczone zostało jedyne wejście do wnętrza tego budynku. Ponad nim wciąż można dostrzec ozdobny panel zawierający datę „1565”, monogramy AH i KF – odnoszące się do ówczesnych właścicieli Darnick – Andrew Heitona i jego żony Kate Fisher oraz chrystogram „IHS”, tłumaczony jako „Iesus Hominum Salvator” („Jezus Zbawca Ludzi”). Ponadto, na południowej elewacji tego budynku umieszczony został panel herbowy rodu Heiton.
W parterowej kondygnacji głównego budynku pierwotnie mieściła się kuchnia. Jej sporych rozmiarów palenisko osadzone zostało w ścianie zachodniej. Dostęp dziennego światła temu pomieszczeniu zapewniały natomiast dwa, niewielkie okienka. Skierowane zostały one w strony północną i południową. Oryginalnie kuchnia przykryta była kolebkowym sklepieniem. Niestety, zawaliło się ono w latach 80-tych XVIII wieku i następnie zostało zastąpione prostym, lecz wciąż kamiennym stropem.
Komunikację pomiędzy kolejnymi pomieszczeniami głównego bloku zapewniały tradycyjne spiralne schody osadzone we wspomnianej wieży schodowej.
Ponad kuchnią, na pierwszym piętrze głównego budynku, mieścił się hall. Ta najbardziej niegdyś reprezentacyjna komnata wieży Darnick posiadała wymiary 6.9 na 4.3 metrów. Podobnie do kuchni, także kominek hallu wkomponowany został w obręb zachodniej ściany. Dostęp naturalnego światła z kolei zapewniały temu pomieszczeniu, aż trzy okna. Dwa z nich skierowane zostały w stronę południową. Ostatnie natomiast osadzone zostało w centralnej części ściany północnej. Warto też wspomnieć, że na poziomie pierwszego piętra, w zachodniej ścianie wieży schodowej, dość nietypowo umieszczona została rynna ściekowa. Naprzeciw niej, w ścianie wschodniej znajduje się także jedno z kilku niewielkich okienek wieży schodowej.
Na drugim piętrze głównego bloku oryginalnie mieściła się typowa komnata mieszkalna. Także ona posiadała jeden kominek, osadzony w centralnej części ściany zachodniej. Podobnie jak w przypadku hallu dostęp dziennego światła zapewniały temu pomieszczeniu trzy okna: dwa południowe oraz północne. Należy jednak podkreślić, że pod jednym z południowych okien (dokładnie południowo – wschodnim) osadzona została paszczowa ambrazura. W późniejszym czasie komnata ta podzielona została na dwa mniejsze pokoje.
Na poddaszu głównego bloku ulokowana była niegdyś tzw. zbrojownia. Pomieszczenie to wyposażone zostało w tylko jedno, zachodnie okienko. Po przeciwnej, wschodniej stronie umieszczone ponadto zostały proste, krótkie schody. Dawały one dostęp do poprowadzonego wokół szczytu tej wieży obronnego chodnika. On sam z kolei osłonięty został zwieńczonym krenelażem parapetem.
Na poziomie poddasza swój bieg kończą również schody wypełniające wieżę schodową. Co ciekawe jednak, jednocześnie swój bieg rozpoczynają kolejne, znacznie już węższe kręte schody. Prowadziły one do stróżówki, stanowiącej zwieńczenie wieży schodowej. Całym wyposażeniem tego niewielkiego pomieszczenia były trzy okienka. Pozwalały one na obserwację okolicy w kierunkach: południowym, wschodnim i zachodnim.
W XIX wieku, do oryginalnej wieży dobudowane zostało także tzw. wschodnie skrzydło. W efekcie, w centralnej części wschodniej ściany hallu przebite zostało przejście łączące obydwa te budynki. W tym samym czasie znacznie powiększone zostały też okna samej wieży.

Historia Darnick Tower

Około roku 1425, należące wcześniej do Korony ziemie Darnick, decyzją króla Jamesa I (1394 – 1437) zostały nadane rodowi Heiton. Niedługo później Heitonowie wybudowali swoją pierwszą warownię w Darnick. Przetrwała ona w swej oryginalnej formie do roku 1545. Wówczas to, po zwycięskiej dla Szkotów bitwie pod Ancrum Moor (dnia 27 lutego), wycofujące się angielskie wojska pod komendą sir Edwarda Seymoura (ok. 1500 – 1552), 1-ego hrabiego Hereford (drugiej kreacji tego tytułu) zdobyły i częściowo zniszczyły ów zamek. W roku 1566, królowa Maria Stuart (1542 – 1587) wraz ze swoim ówczesnym mężem sir Henry’m Stuartem (1545 – 1567), Lordem Darnleyem odnowiła prawa do Darnick dla Andrew Heitona (de Heytona). Trzy lata później, w roku 1569, zniszczona wieża została odbudowana w swej obecnej formie. Jej szczegółowa historia w przeciągu XVII i XVIII wieku nie jest nam niestety znana. Wiadomym jednak jest, że przez te wszystkie lata wciąż stanowiła ona własność rodu Heiton.
W roku 1865 jej właścicielem został Andrew Granger Heiton (ok. 1862 – 1927), architekt z miasta Perth. Jego to staraniem, w przeciągu następnych dwóch lat, dokonano niezbędnych prac konserwatorskich w Darnick. Wreszcie, w roku 1869, do starej wieży dobudowane zostało trzykondygnacyjne skrzydło wschodnie.
Darnick Tower, przynajmniej do roku 1986, pozostał własnością rodziny Heiton. Przez pewien czas pełniła ona również funkcję muzeum oraz hotelu (tzw. guest house). Obecnie stanowi ona prywatną rezydencję.

 
Wiadomym jest ponadto, że wielkim miłośnikiem tej wieży był sam sir Walter Scott (1771 – 1832). Podjął on nawet, ostatecznie nieskuteczne, próby jej kupna.
W odległości około 100 metrów na południe od Darnick Tower, w należącym do niej ogrodzie, znajdują się również relikty kolejnej mieszkalno – obronnej wieży, noszącej nazwę Fisher’s Tower. Z trzeciej, tego typu budowli istniejącej niegdyś w miasteczku Darnick, o nazwie „Little Peel”, do dnia dzisiejszego nie zachowały się niestety żadne ślady.